Wie zijn wij

Het werken met kinderen en volwassenen is voor mij al heel jong een passie geweest. Op mijn 7^e wist ik het al: “Ik wil logopedist worden”. Tijdens mijn opleiding merkte ik, dat de variatie van een zelfstandige praktijk mij het meest aansprak.

In 1991 ben ik gestart met mijn praktijk. In die tijd waren de middelen nog niet zo modern als nu, maar ik vond het belangrijk dat ouders ook als ze niet bij hun kind in de kamer waren, toch konden meekijken met de behandeling van hun kind. Al snel lukte dit door een videocamera te verbinden met een televisie (zo’n dik ding met een beeldbuis). Er werd al meteen veel gebruik van gemaakt. De techniek is hard vooruitgegaan en toen ik in 2005 verhuisde naar mijn huidige locatie met drie behandelkamers in plaats van één, kwam er op iedere kamer een DV-camera, verbonden met een LCD-scherm met een koptelefoon in de meekijkruimte. Omdat de apparatuur oud begon te worden heb ik medio 2019 een volledig digitaal systeem aangeschaft, waarbij de ouders op een tablet mee kunnen kijken,

Waarom
Waarom, zullen velen van jullie afvragen, willen we dat ouders er soms niet bij zitten? Het werken met kinderen houdt namelijk automatisch dat er ook ouders bij betrokken zijn.

De ouders krijgen door het meekijken via een tablet een actieve rol bij de behandeling van hun kind door middel van observatie. Voor aanvang van elke behandelsessie wordt, natuurlijk altijd in overleg met de ouders en het kind, besloten of bij deze behandeling via de tablets wordt meegekeken. Natuurlijk houden we aan het eind van iedere behandeling een korte nabespreking, waarbij ook het eventuele huiswerk wordt meegegeven.

Zoals iedereen die met kinderen werkt weet zijn er kinderen die erg verlegen zijn met hun ouders in de buurt. Goed bedoelde opmerkingen van ouder als ”je weet het wel” of “zeg het maar” kunnen de druk en onzekerheid bij het kind vergroten, om maar niet te spreken over wat er gebeurt als ouders op hun manier de behandeling overnemen.

Als de ouders dan, zoals nog vaak gebeurt, in de wachtkamer moeten wachten tot de behandeling klaar is, zien ze niet hoe wij met het kind werken en missen ze dus het rolmodel dat nodig is om te leren om ook thuis op een vergelijkbare manier met hun kind communiceren. Hierin voorziet in onze praktijk het meekijksysteem.

Doordat het kind alleen met de logopedist in de behandelkamer is, ervaart het meer vrijheid en soms ook minder druk om te praten. Het kind weet natuurlijk wel dat de ouder(s) meekijken en weten ook waar ze zitten. Dat de camera aanstaat, zijn de meeste kinderen echter al snel vergeten waardoor ze zich op ons richten en niet meer afgeleid worden.

Reacties
Zowel de ouders als wijzelf zijn erg enthousiast over dit systeem waarmee ouders op afstand mee kunnen kijken. Ikzelf heb er inmiddels ruim 25 jaar ervaring mee en ik kan het iedereen echt aanraden hierin te investeren.

Het komt om diverse redenen de kwaliteit van de behandeling ten goede, terwijl de ouders toch nauw betrokken blijven bij de behandeling.

Zo zei een vader: “Het is zo leuk om te zien hoe mijn zoontje het doet zonder dat ik erbij ben. Ik kan dan goed zien hoe hij reageert. Ik ga thuis ook proberen te oefeningen zo te doen.”

Een moeder gaf als spontane reactie: “Mijn dochtertje doet veel meer mee als ik er niet bij ben. Zo leuk om te zien dat ze zo gaat kletsen.”